Aralık 1914’de çıkan yangında, Thomas Edison’un laboratuvarı tamamen yok oldu. Hasarın maliyeti iki milyon dolardan fazlaydı, ama bina yalnızca iki yüz otuz sekiz dolara sigorta ettirilmişti. Çünkü betonarme bir binaydı ve yangına dayanıklı olduğu sanılıyordu.
O Aralık gecesi Edison’un bir ömür boyu çalıştığı şeyler alevlerin arasında kaldı. Yangının en şiddetli olduğu sırada Edison’un yirmi dört yaşındaki oğlu Charles dumanın ve yıkıntıların arasında babasını arıyordu.
Sonunda onu sakin bir şekilde yangını izlerken buldu. Ateşin parıltısı yüzüne yansımıştı, beyaz saçları rüzgârda uçuyordu.
Charles: “Ona içim acıdı” dedi. Altmış yedi yaşındaydı, artık genç bir adam değildi ve her şeyini alevler yutuyordu.
Beni görünce:
“Charles annen nerede?” diye bağırdı. Bilmediğimi söyleyince:
“Git onu bul ve buraya getir” dedi. “Ömrü boyunca bir daha böyle bir şey göremez.”
Ertesi gün Edison yangından geri kalanlara baktı ve şöyle dedi:
“Felaketlere değer biçilemez. Bütün hatalarımız yanıp kül oldu. Artık sıfırdan başlayabiliriz.”
Yangından üç hafta sonra Edison ilk fonografını yapmayı başardı.
Commenti