Bir gün, kozada küçük bir delik belirdi; bir adam oturup saatler boyu bu küçük bedeninin bu küçük delikten çıkarmak için harcadığı cabayı izledi.
Ardından sanki ilerlemek için çaba harcamaktan vaz geçmiş gibi geldi ona. Adam yardım etmeye karar verdi; eline bir makas alıp kozayı büyüttü ve kelebeğin kolayca çıkışını sağladı. Kelebeğin bedeni kuru ve küçücük kanatları buruşmuştu. Kanatlarının açılıp genişleyeceğini ve bedenini taşıyacak kadar güce ulaşmasını bekledi. Ama bunlardan hiçbiri olmadı. Hayatının geri kalan kısmını kurumuş bir beden ve yere sürünerek geçirdi. Ne kadar denese de asla uçamadı.
Adamın iyi niyeti ve yardım severliğiyle anlayamadığı şey, kelebeğin daracık bir delikten çıkmak için göstermesi gereken çaba esnasında kelebeğin bedenindeki sıvının onun kanatlarına ulaştığıydı.
Bazen yaşamda tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey çabalardır. Yaşamda herhangi bir çaba olmadan ilerleseydik asla olabileceğimiz kadar güçlü olamazdık.
Comments